Episode Transcript
[00:00:00] Ayşe Karadağ, Osmaniye'liyim. Evliyim, bir oğlum var. Eşim Diyarbakırlı, ben Osmaniye'liyim. Bundan 17 yıl önce iman ettim. İsa'ya geldim. Davut abim, benim abim ilk önce iman etti. Onun aracılığıyla geldim, ben iman ettim. O zamanlar iman etmemin sebebi aslında ben eşimden önce birisiyle nişanlıydım. Onunla iki ay nişanlı kaldık ve o süreç içerisinde çok sıkıntılı bir zamandan geçiyordum. O sıkıntılı zamanımda nişanlım olan kişi kötü bir insanmış. Benim abim onu araştırdı. Yani nasıl söyleyeyim?
[00:00:50] kadın satanlardanmış. Yani bilmiyoruz ama öyle söylemişti. Abim onu araştırıyor ve öyle olduğunu anlayınca benim nişandan vazgeçmemi istedi. Ailem de baskı yapıyordu bana ille evlenmem için. Çünkü Türk toplumunda bir kız işte belli bir yaşa gelince evlenmesi gerek. Her neyse ben de Tamam dedim yani aslında evlenmeyi hiç düşünen bir insan değildim. Çünkü sadece çalışmak istiyordum. Çevremdeki insanların toplum baskısından dolayı evlenmek istiyordum. Tamam evlenirim ama geri ayrılırım düşüncesi vardı bende. Sonra işte abim dedi yani imanlı olduğu için dedi İsa'ya iman etmek ister misin dedi. Ben de dedim İsa da kim falan dedim. Anlamıyordum o zamanlar. Tabi ki Müslüman ailede büyüdüğümüz için pek bana şey gelmiyordu, açıcı gelmiyordu yani. Çok farklı düşünüyorduk. İşte sorunlar olduğundan süreç öyle geliştiği için sonra abim tekrardan sürekli bana İsa'yı anlatıyordu. Mucizelerini anlatıyordu. Hayatımı kurtaracağından anlatıyordu. Bir gün gerçekten çok sıkışmıştım böyle artık. Ne ailemden vazgeçebiliyordum, ne de yani aslında evlenmek istemiyordum ama ailemin baskısından da ne yapacağımı şaşırmıştım, bilmiyordum yani. Sonra abim söyledi, dedi Gel dedi dua edelim dedi. Bir şans ver. Yani kendine bir şans ver. Rab seni kurtaracak dedi. Yani o kadar çok çıkmaza girdim ki o zamanlar. Dedim eğer dedim İsa sen varsan beni kurtar. Bu adamdan kurtar dedim. Ve biz ayrılmak istiyoruz sürekli ama o ayrılmıyordu. Ben o duayı yaptıktan sonra yani o sözü söyledikten sonra ertesi gün Adam geldi bana tamam ayrılalım dedi. Büyük bir mucize oldu benim için. Gerçekten o zaman ayrıldıktan sonra iki yıl boyunca ailemden sakladım Hristiyan olduğumu. Sadece abim biliyordu, ben biliyordum. Onlarla kutsal kitap çalışması yapıyordum, kiliselere gidiyordum gizli gizli. Ailem bilmiyordu yani annem falan bilmiyordu. Bir gün dua ettim. Yani kutsal kitabı okurken dedim ki Rabbim sen evliliğe çok önem veriyorsun. Gerçekten yani kutsal kitapta gördüğüm. Eğer dedim evlenmemi istiyorsan sadık bir insan çıkar karşıma ki ben sana daha fazla sadık olayım ve imanım daha fazla artsın düşüncesiyle. Ve eşimi çıkarttı. Ondan sonra 8 ay içerisinde tanıştık, nişanlandık, evlendik eşimle. Evlendikten sonra hamile kaldım. Doğumuma annem geldi. Annem bilmiyordu çünkü evlendik biz. Yani bizim Hristiyan olduğumuzu bilmiyordu. Çünkü büyük abim önceki nişanlım gibi araştırmak istedi eşimi de. Ben de o zaman dedim ki abime, abi dedim bu önce yani Hristiyan abim gibi yani. O da söyledi, dedi bana insan olsun yeter. Hangi ırktan olursa olsun, hangi dinden olursa olsun önemli değil. Yeter ki insan olsun dedi.
[00:04:23] Neyse işte evlendikten sonra hamile kaldım. Orada kayınvalidem artık anneme söylemek istedi Hristiyan olduğumu ve ben çok korkuyordum. Söylemesini istemiyordu. Doğumuma geldiydi annem çocuk olduktan sonra. Oğlumu o zaman da hastaneye yatırmıştık üç gün. O anda kayınvalidem anneme söylemiş Hristiyan olduğumu ve annem şok geçirdi tabii ki. 3 yıl beni bıraktı annem, reddetti. Hiçbir şekilde benimle konuşmadı, beni öldürmek istedi. Çok şeylerden geçtik ve içimde sürekli kayınvalideme karşı bir kin, nefret oluştu. Bir gün kayınvalidem rahatsızlandı. Ve 10 yıl yatağa mahkum kaldı sonra. 10 yıl yatağa mahkum kaldıktan sonra ailesinden birkaç kişi baktı ama en son bizde kaldı. Yani Rab aslında onu iyileştirmek istiyordu, son bir şans vermek istiyordu ama o anlamak istemedi. Ama o öyle gitti.
[00:05:35] Öldü yani. O felçliydi ama benim de zihnim ve yüreğim felçliymiş, onu anladım. Yani Rab beni değiştirdi aslında orada. Ona merhamet duydum, onunla konuştum, ona kutsal kitap okudum. Yani çok çatışmalarımız oldu. Çünkü dinimden dolayı beni kabul etmiyordu, asla kabul etmiyordu.
[00:05:59] ve gerçekten insanda bir farklılık oluşuyor. Hani Rab diyor ya düşmanlarımızı sevin. Biz onlara düşman değiliz ama Luka'da da diyordu 12-53'te. Baba oğluna karşı, oğul babasına karşı, kız annesine karşı, kaynanada gelinine karşı, gelinle kaynanasına karşı olacaktır diyor. Bu ayeti yaşadım gerçekten hayatımda. Gerçekten Rab beni Güçlendirdi, gerçekten merhamet oluştu. Ben Rab'deyim ama tutsak mışım? Onu anladım kendimde. Gerçekten korkaklık ruhu varmış bende, bencillik varmış. Yani Rab arındırıyor bizi aslında bu süreç içerisinde. Başkalaşım metamorfoz diyorlar ya, tırtılın kelebeğe dönüşmesi. Onun gibi yani değişim yaşattırdım. Aslında kayınvalidemi kullandım benim hayatımda, öyle söyleyeyim açıkçası. Rab gerçekten Nasıl diyeyim? Bizim için aslında her zaman bu ayeti seviyorum. 2. Konflaktan 5-17'de bir kimse Mesih'te ise yeni yaratıktır. Eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur diyor. Ama ben eski şeylerimi bir türlü bırakamamışım. Bunu gördüm kendimde. Hayatımda bunu keşfettim.
[00:07:19] Sonra biz raddeyiz yani. Tabii ki belli bir süreçten geçiyoruz. İmanlıyız diyerekten birden İsa'ya inanıyoruz diye her şey güllük gülistanlık olmuyor maalesef. Belli bir süreçlerden geçiyorsun ister istemez. Herkesin denendiği bir süreç vardır muhakkak. Yani benim sürecim de buydu. Gerçekten daha bir merhametli oldum ve daha bir korkaklık ruhu gitti bende. Daha bir cesaretli oldum. Daha bir insanlara, düşüncelerine çok takılan bir insandım. Çok kaygılı bir insandım. Ama şimdi sanki benden bir şey aldı gitti. Bizde üç yıl kaldı kayınvalidem. Ama bu iki buçuk yılda yine bir savaş vermiştim. Verdim, vermedim değil. İki yılda pardon, iki yılda. Ama o bir yılda Ona karşı büyük bir değişim oldu bende yani. Gerçekten öyle bir değişim oldu. Yani dediğim gibi biraz önce de işte Rab değiştiriyor çünkü çocuklarını terbiye etmek istiyor. Herkesin farklıdır. Şu anda biz yeni bir başlangıç yaptık. Eşimle ben Roman Mahallesi'nde çocuklarla eğitim veriyoruz. Onların ödevlerini falan yapıyoruz ve evimizde kilise kurduk.
[00:08:43] Daha yeniyiz. Yeni bir çocuk doğar ya. Yani şu anda öyle bir bebeğiz. Üç aylık bir zaman şu anda bizim için. Üç aydan beri bu hizmeti başlattık ve Rabb bereketlensin bakalım ne olacak. Ve müjde vermek istiyoruz insanları Rabb'i tanıtmak istiyoruz ve onları çekmek istiyoruz. Tabii ki bu Rabb'in ruhuyla olur. Çünkü biz de bir vaat aldık, inanıyoruz ve iman ediyoruz ve onun yolundan gidiyoruz. Rab bizi kullanacağına iman ediyoruz. Şimdilik çocuklarla işte ilkokul çocuklarına, ödevlerine yardım ediyoruz. İlkokul ve ortaokul çocuklarının ödevlerine yardım ediyoruz. Orada bir yer tuttuk. Ve çalışmalarımız var şu anda. Bakalım Rab ne yapacak ileriki zamanda.
[00:09:31] Onların alışkanlıklarını, yaptıklarını. Yani o yeni bir çağ, yeni bir tohum atmak istiyoruz. Rabbin tohumunu atmak istiyoruz aslında. Tabii ki onlar farklı düşünen insanlar. Farklı toplum olaraktan dışlanılmış insanlar olduğu için. Ve Rabbim bize böyle bir merhametlik ruhu verdi gerçekten. Ve onlara hizmet edeceğiz. Bakalım, Rab sulasın. Ne diyeyim, biz tohum attık Rab sulasın. Rab o kadar harika ki aslında. Yani biz onun göz bebeğiyiz. Gerçekten çok değerli. Biz görmüyoruz bazen. Aslında dünyaya baktığımız için bazı şeyleri göremiyoruz.
[00:10:14] Rabb'e odaklandığın zaman ve O'nunla olduğun zaman, yürüdüğün zaman gerçekten her şeye göre ne kadar değerli olduğumuzu ve O'nda kimliğimizin ne kadar önemli olduğunu görüyoruz yani. Aslında bunu da zamanla tabii ki, zamanla görüyoruz. Hemen bir şey olmuyor.
